*उषाताई कुलकर्णी - आपल्या मंडळाचा एक भक्कम आधारस्तंभ*
उषाताई, शांत, प्रसन्न, हसतमुख चेहरा. प्रथम पाहिल्यावर थोड्याशा अबोल वाटतात, पण एकदा का गट्टी जमली की मग भरपूर गप्पा मारतात. त्या माझी मुलगी योगिताच्या मराठी विषयाच्या शिक्षिका वाडीकरबाई. लग्नानंतर सौ. उषा कुलकर्णी झाल्या. त्या आपल्या मंडळात इतक्या एकरूप होऊन गेल्या आहेत की कोणतेही काम करायला अगदी मनापासून तयारी असते. त्यांना सहलीला जायलाही आवडते. त्या आपल्या मंडळाच्या सहलींना अगदी आवर्जून येतात, त्यावेळीही अगदी पैसे गोळा करणे, नाव नोंदणी करणे, किंवा बसमध्ये सभासदांची हजेरी घेणे इत्यादी कामे त्या आनंदाने करतात. त्यांना प्रसिद्धीची अजिबात आवड नाही. तसेच पुढे पुढे करायलाही त्यांना आवडत नाही.
उषाताईंच्या रूपात आपल्या मंडळात लक्ष्मी अवतरली असे म्हटले तर ते अजिबात वावगे होणार नाही. त्यांनी आजपर्यंत मंडळाला खूप मोठी आर्थिक मदत देणगी रुपात केली आहे. या गोष्टींचा कोठेही उल्लेख करायचा नाही या अटीवर त्यांनी मदत दिली आहे. या गोष्टीचा कोणत्याही प्रकारे उल्लेख स्वतःही करणार नाहीत किंवा कोणी केला तरी त्या जाणवू देणार नाहीत की हे आपल्याबद्दलच चालले आहे.' संघर्ष सन्मान ' पुरस्कार आपल्या मंडळाला मिळाला, तेव्हा उषाताईंनी स्वतः 'मुक्तांगण' संस्थेला मोठी देणगी दिली. तीसुद्धा त्यांनी स्वतः उजेडात न येता शोभनाताईंकडून देवविली. अर्थात शोभनाताईनी जबरदस्तीने त्यांना मुक्तांगणच्या मुक्ता पुण तांबेकर यांना भेटवले. ह्या गोष्टीचा उल्लेख केलेला त्यांना आवडणार नाही हे माहित असूनही आम्हा सर्वांना त्यांचा खूप अभिमान वाटतो हे प्रामुख्याने नमूद करावेसे वाटते. आनंदवनच्या सहलीला त्या गेल्या असतानाही तिथेही त्यांनी बरीच घसघशीत मोठी देणगी दिली होती. असे हे त्यांचे दातृत्व.
उषाताईंनी शुभंकराची भूमिकाही खूप उत्तम प्रकारे पार पाडली आहे. त्यांच्या यजमानांच्या आजारपणात त्या स्वतः जातीने व एकटीनेच त्यांची सेवा शुश्रुषा करीत असत.
त्यांच्याकडे माणसे जोडण्याची कला उत्तम प्रकारे आहे. त्यांचे यजमान आजारी होते तेव्हा ते प्रयाग हॉस्पिटलमध्ये बरेच दिवस होते. तेव्हा तेथील डॉक्टर आणि कर्मचारी वर्गाशी त्यांचे चांगले घरच्यासारखे संबंध तयार झाले होते. जेव्हा आनंदवनची सहल गेली होती त्यावेळी उषाताईंच्या यजमानांची तब्येत इतक्या लांबच्या प्रवासास योग्य नव्हती. पण आपल्या उषाताईंनी धाडस करून त्यांना आनंदवनला नेले, तसेच हम्पी व बदामीलाही त्या त्यांना घेऊन गेल्या होत्या.
आपल्या मित्रमंडळाच्या वार्षिक स्मरणिका आणि संचार त्रैमासिक प्रत्येक सभासदाला निश्चित कोणत्या मार्गाने मिळतील असा विषय सभेत निघाला तेव्हा उषाताईंनी मी पोस्टात व कुरियरकडे चौकशी करते आणि कळवते असे आपण होऊन सांगितले. त्याप्रमाणे त्यांनी पोस्ट ऑफिसमध्ये व कुरियर ऑफिसमध्ये चौकशी करून सर्व माहिती अगदी सविस्तरपणे आशाताईंना कळवली.
आपल्या मित्रमंडळाबद्दल त्यांना खूपच आपुलकी वाटते. त्यांच्या यजमानांच्या पुण्यतिथीनिमित्ताने अकरा एप्रिलच्या कार्यक्रमाच्या खर्चाचा वाटा उचलण्यात त्यांचाही सहभाग असतो.
*उषाताई कुलकर्णी - आपल्या मंडळाचा एक भक्कम आधारस्तंभ*
उषाताई, शांत, प्रसन्न, हसतमुख चेहरा. प्रथम पाहिल्यावर थोड्याशा अबोल वाटतात, पण एकदा का गट्टी जमली की मग भरपूर गप्पा मारतात. त्या माझी मुलगी योगिताच्या मराठी विषयाच्या शिक्षिका वाडीकरबाई. लग्नानंतर सौ. उषा कुलकर्णी झाल्या. त्या आपल्या मंडळात इतक्या एकरूप होऊन गेल्या आहेत की कोणतेही काम करायला अगदी मनापासून तयारी असते. त्यांना सहलीला जायलाही आवडते. त्या आपल्या मंडळाच्या सहलींना अगदी आवर्जून येतात, त्यावेळीही अगदी पैसे गोळा करणे, नाव नोंदणी करणे, किंवा बसमध्ये सभासदांची हजेरी घेणे इत्यादी कामे त्या आनंदाने करतात. त्यांना प्रसिद्धीची अजिबात आवड नाही. तसेच पुढे पुढे करायलाही त्यांना आवडत नाही.
उषाताईंच्या रूपात आपल्या मंडळात लक्ष्मी अवतरली असे म्हटले तर ते अजिबात वावगे होणार नाही. त्यांनी आजपर्यंत मंडळाला खूप मोठी आर्थिक मदत देणगी रुपात केली आहे. या गोष्टींचा कोठेही उल्लेख करायचा नाही या अटीवर त्यांनी मदत दिली आहे. या गोष्टीचा कोणत्याही प्रकारे उल्लेख स्वतःही करणार नाहीत किंवा कोणी केला तरी त्या जाणवू देणार नाहीत की हे आपल्याबद्दलच चालले आहे.' संघर्ष सन्मान ' पुरस्कार आपल्या मंडळाला मिळाला, तेव्हा उषाताईंनी स्वतः 'मुक्तांगण' संस्थेला मोठी देणगी दिली. तीसुद्धा त्यांनी स्वतः उजेडात न येता शोभनाताईंकडून देवविली. अर्थात शोभनाताईनी जबरदस्तीने त्यांना मुक्तांगणच्या मुक्ता पुण तांबेकर यांना भेटवले. ह्या गोष्टीचा उल्लेख केलेला त्यांना आवडणार नाही हे माहित असूनही आम्हा सर्वांना त्यांचा खूप अभिमान वाटतो हे प्रामुख्याने नमूद करावेसे वाटते. आनंदवनच्या सहलीला त्या गेल्या असतानाही तिथेही त्यांनी बरीच घसघशीत मोठी देणगी दिली होती. असे हे त्यांचे दातृत्व.
उषाताईंनी शुभंकराची भूमिकाही खूप उत्तम प्रकारे पार पाडली आहे. त्यांच्या यजमानांच्या आजारपणात त्या स्वतः जातीने व एकटीनेच त्यांची सेवा शुश्रुषा करीत असत.
त्यांच्याकडे माणसे जोडण्याची कला उत्तम प्रकारे आहे. त्यांचे यजमान आजारी होते तेव्हा ते प्रयाग हॉस्पिटलमध्ये बरेच दिवस होते. तेव्हा तेथील डॉक्टर आणि कर्मचारी वर्गाशी त्यांचे चांगले घरच्यासारखे संबंध तयार झाले होते. जेव्हा आनंदवनची सहल गेली होती त्यावेळी उषाताईंच्या यजमानांची तब्येत इतक्या लांबच्या प्रवासास योग्य नव्हती. पण आपल्या उषाताईंनी धाडस करून त्यांना आनंदवनला नेले, तसेच हम्पी व बदामीलाही त्या त्यांना घेऊन गेल्या होत्या.
आपल्या मित्रमंडळाच्या वार्षिक स्मरणिका आणि संचार त्रैमासिक प्रत्येक सभासदाला निश्चित कोणत्या मार्गाने मिळतील असा विषय सभेत निघाला तेव्हा उषाताईंनी मी पोस्टात व कुरियरकडे चौकशी करते आणि कळवते असे आपण होऊन सांगितले. त्याप्रमाणे त्यांनी पोस्ट ऑफिसमध्ये व कुरियर ऑफिसमध्ये चौकशी करून सर्व माहिती अगदी सविस्तरपणे आशाताईंना कळवली.
आपल्या मित्रमंडळाबद्दल त्यांना खूपच आपुलकी वाटते. त्यांच्या यजमानांच्या पुण्यतिथीनिमित्ताने अकरा एप्रिलच्या कार्यक्रमाच्या खर्चाचा वाटा उचलण्यात त्यांचाही सहभाग असतो.
शब्दांकन : वसुमती देसाई
*उषाताई कुलकर्णी - आपल्या मंडळाचा एक भक्कम आधारस्तंभ*
उषाताई, शांत, प्रसन्न, हसतमुख चेहरा. प्रथम पाहिल्यावर थोड्याशा अबोल वाटतात, पण एकदा का गट्टी जमली की मग भरपूर गप्पा मारतात. त्या माझी मुलगी योगिताच्या मराठी विषयाच्या शिक्षिका वाडीकरबाई. लग्नानंतर सौ. उषा कुलकर्णी झाल्या. त्या आपल्या मंडळात इतक्या एकरूप होऊन गेल्या आहेत की कोणतेही काम करायला अगदी मनापासून तयारी असते. त्यांना सहलीला जायलाही आवडते. त्या आपल्या मंडळाच्या सहलींना अगदी आवर्जून येतात, त्यावेळीही अगदी पैसे गोळा करणे, नाव नोंदणी करणे, किंवा बसमध्ये सभासदांची हजेरी घेणे इत्यादी कामे त्या आनंदाने करतात. त्यांना प्रसिद्धीची अजिबात आवड नाही. तसेच पुढे पुढे करायलाही त्यांना आवडत नाही.
उषाताईंच्या रूपात आपल्या मंडळात लक्ष्मी अवतरली असे म्हटले तर ते अजिबात वावगे होणार नाही. त्यांनी आजपर्यंत मंडळाला खूप मोठी आर्थिक मदत देणगी रुपात केली आहे. या गोष्टींचा कोठेही उल्लेख करायचा नाही या अटीवर त्यांनी मदत दिली आहे. या गोष्टीचा कोणत्याही प्रकारे उल्लेख स्वतःही करणार नाहीत किंवा कोणी केला तरी त्या जाणवू देणार नाहीत की हे आपल्याबद्दलच चालले आहे.' संघर्ष सन्मान ' पुरस्कार आपल्या मंडळाला मिळाला, तेव्हा उषाताईंनी स्वतः 'मुक्तांगण' संस्थेला मोठी देणगी दिली. तीसुद्धा त्यांनी स्वतः उजेडात न येता शोभनाताईंकडून देवविली. अर्थात शोभनाताईनी जबरदस्तीने त्यांना मुक्तांगणच्या मुक्ता पुण तांबेकर यांना भेटवले. ह्या गोष्टीचा उल्लेख केलेला त्यांना आवडणार नाही हे माहित असूनही आम्हा सर्वांना त्यांचा खूप अभिमान वाटतो हे प्रामुख्याने नमूद करावेसे वाटते. आनंदवनच्या सहलीला त्या गेल्या असतानाही तिथेही त्यांनी बरीच घसघशीत मोठी देणगी दिली होती. असे हे त्यांचे दातृत्व.
उषाताईंनी शुभंकराची भूमिकाही खूप उत्तम प्रकारे पार पाडली आहे. त्यांच्या यजमानांच्या आजारपणात त्या स्वतः जातीने व एकटीनेच त्यांची सेवा शुश्रुषा करीत असत.
त्यांच्याकडे माणसे जोडण्याची कला उत्तम प्रकारे आहे. त्यांचे यजमान आजारी होते तेव्हा ते प्रयाग हॉस्पिटलमध्ये बरेच दिवस होते. तेव्हा तेथील डॉक्टर आणि कर्मचारी वर्गाशी त्यांचे चांगले घरच्यासारखे संबंध तयार झाले होते. जेव्हा आनंदवनची सहल गेली होती त्यावेळी उषाताईंच्या यजमानांची तब्येत इतक्या लांबच्या प्रवासास योग्य नव्हती. पण आपल्या उषाताईंनी धाडस करून त्यांना आनंदवनला नेले, तसेच हम्पी व बदामीलाही त्या त्यांना घेऊन गेल्या होत्या.
आपल्या मित्रमंडळाच्या वार्षिक स्मरणिका आणि संचार त्रैमासिक प्रत्येक सभासदाला निश्चित कोणत्या मार्गाने मिळतील असा विषय सभेत निघाला तेव्हा उषाताईंनी मी पोस्टात व कुरियरकडे चौकशी करते आणि कळवते असे आपण होऊन सांगितले. त्याप्रमाणे त्यांनी पोस्ट ऑफिसमध्ये व कुरियर ऑफिसमध्ये चौकशी करून सर्व माहिती अगदी सविस्तरपणे आशाताईंना कळवली.
आपल्या मित्रमंडळाबद्दल त्यांना खूपच आपुलकी वाटते. त्यांच्या यजमानांच्या पुण्यतिथीनिमित्ताने अकरा एप्रिलच्या कार्यक्रमाच्या खर्चाचा वाटा उचलण्यात त्यांचाही सहभाग असतो.
शब्दांकन : वसुमती देसाई
No comments:
Post a Comment