2. आधार स्तंभ दुसरा. डाॅ.शोभना तीर्थळी

 

2.

आधार स्तंभ दुसरा.

डाॅ.शोभना तीर्थळी,

उपाध्यक्ष,पार्किन्सन्स मित्रमंडळ.

हा,आधारस्तंभ, आम्हा सर्वांचा श्वास, मार्गदर्शक व आमची माता.

हो, माता कारण त्या आम्हाला 'माझ्या पोरी ' म्हणतात,आणि सर्वांची माऊलीसारखीच काळजी घेतात.

त्यांच्या प्रयत्ना मुळेच, आज आपली संस्था सात समुद्रापार पोचली, आता जगभर युट्यूब, फेसबुक वर आहोत. आपली वेबसाईट तयार झाली . शोभना ताईंनी या सर्वांचा विचार केला तेंव्हा त्यांना अतुल ठाकूर सारखं सोनं सापडलं.

सामाजिक शास्त्राचा गाढा अभ्यास, दूरशिक्षण देण्याचा कार्यानुभव, शिवाय प्रत्येक गोष्टी मधे, व्यक्तीमध्ये सकारात्मकता शोधून, त्याच्यातील चांगुलपणाला वाव देऊन स्वतःचे नाव कुठेही न आणता त्या गोष्टीला व व्यक्तीला क्रेडिट देणे हे त्यांनाच जमते.

प्रत्येकाला, त्याच्यातील कला, त्याच्यातील ज्ञान, त्याची कुवत पाहून तो/ती कोणत काम चांगलं करेल या बद्दल पटवून देतात.

स्वतः आजारी असतानाही ध्यास मंडळाचाच असे, मुलींनी काही महिने त्यांना थोडे दूर ठेवले होते पण त्यांच्या लक्षात आले की त्यांचं अन्न, पाणी व श्वास सारे काही Parkinson's Mitra Mandal च आहे तेंव्हा त्यांनी हत्यारे ठेवली.

मंडळाची सहल असो, वार्षिक मेळावा असो की वर्षाच्या पहिल्या महिन्याचा मनोरंजनाचा व तिळगुळाचा कार्यक्रम असो त्यासाठीची तयारी सर्वानुमते, सर्व सभासदांवर विश्वास ठेऊन freehand देतात.

श्री. तीर्थळी बरे नसताना मनात दडपण असतानाही, मुलींबरोबर दवाखान्याच्या खेपा करत असतानाही पार्किन्सन्सच्या इतर पेशंटनी कोविड पासून स्वतःला कसं दूर ठेवावं या बद्दल

डॉ. भोंडवे यांचं ऑनलाईन भाषण ठेवण्याचं आयोजन करत होत्या.

एक व्यक्ती इतकी selfless असते हे मी माझ्या आयुष्यात प्रथमच पहिलं आहे.

त्यांच्या मार्गदर्शन, प्रोत्साहनाने अष्टभुजाच बळ लाभतं.

निवेदन लिहिणे,

स्मरणिकेेतील लेख, लेखा नंतर उरलेली जागा भरण्यासाठी अर्थपूर्ण लिखाण निवडणे, फोटो पाठवणे अशी बरेच काम न कंटाळता करणे त्यांनाच जमते. जुने लेख, जुने फोटो शोधून काढण्याचा कंटाळा कधीच नाही करत.

सहलीच्या वेळी कोण पैसे भरूनही आलं नाही याच्यावर त्यांची नजर असते. ते निघालेत का, कुठे पोहोचले याची फोन करून खत्री करून घेतल्याशिवाय त्यांच्या जीवाला चैन पडत नाही.

सुरुवातीला ते व त्यांचे पती दोघेही घरभेटी देत असत. आजही त्या लोकांविषयी विचारले तर कुणाला काय प्रोब्लेम होते, कुणाला घरात काय अडचणी होत्या, कुणाचे कुटुंबीय किती प्रेमाने शुभार्थीची काळजी घेत असत सगळं सांगतात. काही शुभार्थी तर त्यांना देव पद देतात कारण त्यांच्यामुळे त्यांचं जीवन पूर्णपणे बदलल, त्यांची आपली माणसं त्यांना समजून घेऊ लागली.

ही आमची अष्टभुजा.

आशा रेवणकर