दस्तावेज

               (या पत्राला उत्तर आले असते तर कदाचित पार्किन्सन्स स्वमदत काढावा असे पाटवर्धनाना वाटले नसते.)

                                                                                                                                                                                                                  ७,तपोभूमी  सोसायटी,दत्तवाडी,
पुणे,४११०३०
२७/७/९९

स.न.वि.वि.
दैनिक नवाकाळच्या ६ जूनच्या  अंकातील मुलाखती संदर्भात हे पत्र लिहित आहे.
माझी पत्नी सौ.शुभलक्ष्मी ही पार्किन्सन्स डीसिजची पेशंट आहे. वय ५७ वर्षे.निदान ४ जून १९९२ रोजी झाले.सध्या डॉक्टर आनंद पटवर्धन यांची औषधयोजना चालू आहे.
१)'पार्किन्सन्स डीसिज फाउंडेशन ऑफ इंडिया 'चा संपूर्ण पत्ता - सभासदत्वाची वर्गणीरुपये पाचशे चेकने पाठविण्यासाठी (चेक चालेल का मनीऑर्डर हवी तेही कृपया कळवावे.
२)पीडी संबंधात आपली जी त्रैमासिके,प्रकाशन,लेखइ.असतील तीही कृपया पाठवावीत.त्यासाठी किती रक्कम जास्त पाठवावी लागेल हेही कृपया कळवावे.
३)शस्त्रक्रियेचा खर्च यापुढे जास्तीतजास्त बावीस हजार रुपये (२२०००रुपये )ही मध्यमवर्गीय रुग्णाच्या दृष्टीनेसुद्धा दिलासा देणारी बातमी आहे.(मुलाखतीत त्या परिच्छेदाच्या मथळ्यात खर्च २२००रु.( बावीसशे छापल गेल आहे!)
४)पीडी संबंधात पुणे शहरात रुग्ण सहाय्य गात (Support groups) कार्यरत आहेत काय?त्यासंबंधात आपल्याकडे काही माहिती असल्यास कृपया कळवावे.
मी आपल्या उत्तराच्या प्रतिक्षेत आहे.
धन्यवाद
आपला
शरच्चंद्र भा. पटवर्धन
प्रति
डॉक्टर मोहित भट्ट
जसलोक हॉस्पिटल
मुंबई,महाराष्ट्र.
      
 (या निवेदनाने पार्किन्सन्स मित्रमंडळाचा बीज रोवल गेल.आणि पुढील इतिहास घडला.)

 दिनांक ६ ओगस्ट २००० रोजी झालेल्या रक्तदान शिबिरात या निवेदनाच्या २०० प्रती वाटल्या.

                                                 निवेदन

     पार्किन्सन्स डिसीज (Parkinsans Disease) अथवा कंपवात/वातकंप या रोगाने ग्रस्त असणार्या रुग्णांचा आपापसात परस्पर संपर्क आणि सहाय्य यासाठी पार्किन्सन्स रुग्णमित्रमंडळ सुरु करण्याचा प्रयत्न आहे.या रोगासंबंधी आणि नवनवीन उपचारासंबंधी माहिती रुग्णांना आणि रुग्णमित्राना व्हावी असा प्रयत्न करुया.
      एका पोस्टकार्डावर रुग्णाचे पूर्ण नाव,पत्ता,उपलब्धअसल्यास टेलिफोन नंबर,रुग्णाशी नाते ही माहिती कृपया पुढील पत्त्यावर पाठवावी.
     शरच्चंद्र भास्कर पटवर्धन,७ तपोभूमी सोसायटी,दत्तवाडी,पुणे ४११०३० टेलिफोन नंबर ४३३१४३६
टीप : आता  टेलिफोन नंबर२४३३१४३६ झाला आहे.

                                        पार्किन्सन्स रुग्णमित्रमंडळ
                                        पहिली मिटिंग २२- १०- २०००
                                   मित्रहो मी आपले सर्वांचे स्वागत करतो.
 I hope everybody understand Marathi. Some people may not be able to speak Marathi fluently but hopefully .they understand it.
                    
    आजच्या आपल्या भेटीमधून आपल्याला एक टक्का जरी फायदा झाला तरी वाईट नाही.एक आकड्याच महत्व - एकदा लहान दिसत असला तरी तास कमी नाही.एका मतामुळे सरकार पडत.एका धावेमुळे संघ सामना हरतो.एक टक्क्याच्या फरकामुळे निराशावादी दृष्टीकोन आशावादी बनू शकतो.तेंव्हा सर्वांना ही दिवाळी आणि नवीन वर्ष अधिक समृद्धीच - भरभराटीच,अधिक आशावादी दृष्टिकोनाच जावो.मग ते अधिक आनंददायी असेल.
    आपण सार्वजण पार्किन्सन्स रुग्णमित्रमंडळParkinson's Patient Friends' Circle चालू करीत आहोत.हा जगन्नाथाचा रथ आहे,सार्‍यांनी मिळून ओढायचा आहे.गोवर्धन पर्वत आहे,सार्‍यांनी मिळून उचलायचा आहे.
सार्‍यांच्या सहकार्याची सहभागाची अपेक्षा आहे.
       या मित्रमंडळाबाबतची पार्श्वभूमी आणि माझ्या कल्पना मी आपल्यासमोर मांडतो.कुणाचे काही वेगळे विचार असतील त्याबाबतही आपण चर्चा करू शकू.
       मी अस सुचवू इच्छितो आहे की किमान तीनचार मासिक बैठका आपण अध्यक्ष,उपाध्य्क्ष,घटना अशा गोष्टीचा विचार न करता आपण नियमितपणे एकत्र येऊया,भेटूया.बोलूया.अशा बैठकींचा आपल्याला कसा किती फायदा होतो हे पाहूया.मग या गोष्टींचा विचात करुया.तोपर्यंत मी तात्पुरता सेक्रेटरी म्हणून काम पाहतो आहेच.
       त्यामध्ये एक वेगळा विचारपण आहे.आज कदाचित कुणी धनकवडीहून येतो.कुणी येरवडा-बंडगार्डन भागातून,कुणी पौडरस्ता-वनाझ भागातून येतो.त्याना इकडे येण कडची दूर म्हणून गैरसोयीच वाटत असेल.तर,जर आणि जेंव्हा त्या भागातले चार-सहा -दहा सभासद जमतील तर त्यांनी त्यांच्या सोयीन,त्यात्या भागात अस रुग्णमित्रमंडळ सुरु कराव.आणि आपण एकमेकांच्या संपर्कातरहाव.
     एका गृहस्थांनी मला फोनवर विचारलं होत की या सभासदत्वाची वर्गणी किती? या संदर्भात मी सुचवू इच्छीतो की सध्या आपण काहीच वर्गणी घ्यायची नाही.आपल्यापैकी काहीजण आर्थिक दृष्ट्या सुस्थितीत असतील त्याना वर्षाला हजारबाराशे वर्गणीही जड वाटणार नाही.काहीना वर्षाचे शंभर रुपयेही जास्तीचा बोजा 
वाटू शकतील.कारण आपल्या औषधांचा खर्चही तसा थोडाथोडका नसतो.आणि तो वाढतच असतो.म्हणून मी अस सुचवितो आहे की आपल्या मनात वर्गणी देण्याची इच्छाअसेल तर ती रक्कम आपण बाजूला ठेवा.आपल्याजवळच पण बाजूला ठेवा.जर औषधांच्या दरमहा खर्चात काही बचत होते आहे अस होऊ शकल - तसा प्रयत्न चालू आहे .- तर ती बचत झालेली रक्कम बाजूला ठेवा.पुढे कदाचित जरूर पडली तर त्याचा उपयोग करता येईल काटे पाहूया.कारण रुग्णाच हित ही प्रथम प्राधान्याची बाब आहे.म्हणजे आपण आपलच
सार्‍यांच हित पाहणार आहोत.